“Nieujawnione źródła przychodów – ważny wyrok NSA”

Kwestie dotyczące opodatkowania dochodu z nieujawnionych źródeł lub nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach budzą wiele kontrowersji. W wyroku z dnia 1 grudnia 2010 roku, II FSK 1192/09 Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że w przypadku rezydentów polskich podatek od dochodów nieujawnionych pobierany jest tylko od tych uzyskanych na terytorium Polski.

KOMENTARZ:

Wyrok zasługuje na aprobatę i uznanie. Do końca 2008 roku (ograniczenie to zostało zniesione dopiero 1 stycznia 2009 r., wskutek nowelizacji art. 30 dokonanej przepisami ustawy z 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) nie było prawnych możliwości opodatkowania dochodów nieujawnionych uzyskanych przez nierezydenta poza terytorium Polski. Ustawodawca nie objął tym podatkiem dochodów mających źródła poza terytorium Polski. Takie ograniczenie zawarte było w art. 30 ust. 1 u.p.d.o.f. Podatek od dochodów nieujawnionych pobierany był bowiem od dochodów (przychodów) uzyskanych tylko na terytorium Polski. Powołana regulacja prawna nie dotyczyła opodatkowania dochodów ukrytych, a osiągniętych poza terytorium Polski, przy zastosowaniu konstrukcji dochodu opartego na wydatkach i oszczędnościach. Wynika to ze swoistości opdatkowania przychodow nieujawnionych i trudno jest argumentować, iż taka zmiana normatywna miała jedynie na celu doprecyzowania istniejącego modelu sankcyjnego opodatkowania nieujawnionych przychodów. Jeśli ustawodawca nie objął podatkiem od dochodów nieujawnionych korzyści mających źródła poza terytorium Polski, jednakże uzyskanych przez podatników mających miejsce zamieszkania na terytorium Polski. Pamiętać trzeba, iż osobie, która uchyla się od płacenia podatków, grożą obecnie podwójne sankcje. Po pierwsze sankcyjny podatek w wysokości 75%, a po drugie – kara za przestępstwo karnoskarbowe (pozbawienia wolności do lat 5 i grzywna) orzekane na podstawie art. 54 k.k.s.